Stres atıyorum.
Adana'yı oldum olası sevmedim. Mersin'den Adana'ya geldiğimizden beri hep bir nefret vardı içimde Adana'ya karşı. Ne kendini ne içindekileri sevebildim. Ne zaman bu şehirden uzaklaşsam mutlu oldum.
Ama bugün bir an Adana'yı seviyormuş gibi olup hemen vazgeçtim. 10 yıldır buradayım bugün ilk defa az kalsın seviyordum. Annemin yorumu da "Aman gider ayak sevme artık boşver sonra üniversite için başka şehire gideceksin yıllardır sevmediğin Adana'yı özleyeceksin" Haklı da.
Bugün aldım bisikletimi düştüm yola. Pedallarımın beni götürdüğü yere.
Bugün yazı yok fotoğraflar var,zaten onlar benim anlatacaklarımı kısa ve öz bir şekilde anlatırlar.
Birde en sonda iki tane video,yeni arkadaşlarımı tanıtmak istedim
ÖRDEKLEEEEEEEEEEEEEEEERRRR!
YanıtlaSilNASI SEVİYORUM ÖRDEKLERİ.
Tamam ördek krizini atlattığım için normal yazmaya başlayabilirim. Öncelikle bu yazıyı okuyup fotoğraflara bakarken şans eseri bir şarkı dinliyordum. Daughter- In The Shallows. DİNLE BAK.
Bu sıra hastane odasından çıkamadığım için dışarısına bir özlem oluştu bende. Ayrıca,ne güzel bir yerdir orası. Bir kere: ÖRDEKLER. Çok sempatikler böyle koşuyolar falan. :D Köprü fotoğraflarına aşık oldum desem yeridir. Ee şey,aa. Sınavın nasıl geçti??
Fakat onlar ördek değil kaz :/
SilŞarkı hoşmuş.
vay, özlemiştim :D
YanıtlaSilO zaman bu akşam son hızla yeni bir post geliyor haleluya! :D
Sil