Cınım alıştın mı okula?

Bu hafta duymaktan bıktığım soru bu. Birde öğretmenlerin "Siz hangi okuldan geldiniz adlarınız ne" sorularından tiksindim. Tanışmayalım, ne gerek var? Zaten yıl uzun tanışırız elbet. Niye böyle herkesin içinde "Adım Ali,Danışment Gaziden geldim" demem gerekiyor ki? Birde "Neden geldin?" diye soran meraklı tipler var. Geldim işte öyle geldim. Boşversene alla alla. Ben öyle konuşmayı seven bir insan değilim,kalabalık ortamlarda konuşma özürlüsü oluyorum. Asosyal bir insan olarak insanlarla konuşmada zorluk çekiyorum.

Skip yapamadığım için üzülüyorum. Neyse ki ilk hafta bitti. Artık tanışma yok. Alıştınız mı sorusu da ortadan kalkarsa çok mesud oliciğim!

Okulun ilk gününe nazaran öteki günlerim daha güzel geçti. Öğretmenlerimizin neredeyse hepsini sevdim. Biraz milliyetçi olacağım ama Petersburg'lu olan kelime hocasını ayrı bir sevdim. Petersburg'lu kadın. Saint Petersburg.. Tolstoy'un Dostoyevski'nin Petersburgu.. PETERSBURG'LU YANİ. BİLDİĞİN PETERSBURG. Benim aşık olduğum şehir.. Beyaz Geceleri yaşamayı, kendi Nastenka'mı bulmayı istediğim şehir..

Bu hafta içinde tepkisizliği öğrendim. Sınıfa giriyorum,sırama oturuyorum ve yüzümde hiçbir ifade olmaksızın etrafı izliyorum sadece. TM'lerle birleştiğimiz dersler zaten baş ağrısı yüzünden gülmek ya da konuşmak gibi eylemlere çok çok uzak kalıyorum. Bir tek felsefe dersinde güldüm onun dışında çok soğuk hissediyorum kendimi. Zorlayarak ısınmaya çalışıyorum. Sanırım zorlamasam da olur. Sahi niye zorluyorum ki alışmak için? Alışmak zorunda mıyım?

-Zorunda mıyım- kalıbını çok kullanıyorum en son başıma bir iş gelecek gibi. Bunu öğretmenlere kullanıyorum bazen ağzımdan kaçıyor. Olmuyor. Çeki düzen ver kendine.

11. sınıfımın özeti tenefüslerde ve öğle aralarında koridora çıkıp bir yerlere oturmaktı. Bizim dilciler zaten ayrı bir koridor olduğu için koridora çıkıp oturmam gayet normal karşılanıyordu. Hatta 12.sınıflar bir ara önüme mendil açmışlardı. Zaten ne zaman oraya otursam Hande gelip rahatsız ederdi. Benim için o güneş görmeyen koridor eğlence yeriydi. Hayata farklı açılardan bakma yeri bir nevi.
Bu okulda ise koridora oturdum diye her gelen geçen dikkatli dikkatli beni süzüyor. Tanıyanlar napıyorsun ya yerde ehheehuahauhauahuehue sandalye getirelim mi, diyor. Kimisi ise "Çok depresif görünüyorsun" orada diyor. Depresif görünmemin nedeni tepkisizliğim olabilir ama o kadar depresif değilim okul açıldığından beri. Hala yalnızım,beni doğru dürüst anlayan kimse yok çevremde ama çevremde insanlar var. O yüzden yalnızlık kafama balyozla vurmuyor. Konumuz bu değildi neyse.Evet koridorda oturmak. Bence çok güzel. Hele ki koridorda oturup farkında olmadan bir yere odaklı kalıyorum sanırım. O sırada hiç düşünmeyeceğin şeyler geçiyor aklından. Ama bu demek değil ki ben depresifim kıyıda köşede oturuyorum,mutsuzum. Bunlarda 11.sınıfımın özeti olan fotoğraflar. Bence çok güzeldi. En azından normal karşılanıyordu.

Eski sevgilimle aynı okulda olmanın ve bunu sınıfımdaki çoğu insanın biliyor olmasının verdiği acı. Aradan bir yılı aşkın süre geçmiş hala neyin kafası be canım? Ne ben seninle sevgili olmak istiyorum ne de sen benimle sevgili olmak istiyorsun. Aslında senden emin değilim ama istiyorsan da bence isteme. Yaptığın sayısız dengesizlik ve ergenliği çekecek Ali yok artık. İlk gün omzuma çarpman gerçekten çok komikti. Görmezlikten geldikçe gözüme gözüme sokmaya çalışmana gerek yok kendini. Sevgili olduk ayrıldık bitti bu kadar abartılacak bir şey yoktu bunda. Artık sende eski sevgili gibi olsan. Ya da beni hiç tanımıyormuş gibi yapsan.  UMARIM BURAYI OKUMUŞ KENDİNE PAY ÇIKARMIŞSINDIR. TŞK.

Bugün serviste yanıma bir çocuk oturdu 5'e gidiyormuş. Tosuncuk bir şey. "Abi lol oynuyor musun?" dedi. Bende "Ben oynamıyorum ama kardeşim oynuyor" dedim. Uzun uzun bir sürü şey anlattı bana. Oyun bilgisini yazıya dökse çok geniş kapsamlı bir makale yazar o derece bilgili oyun konusunda. Wolf team dedi counter dedi. Demediği kalmadı. Bende öyle oyunlarla arası pek iyi bir insan değilim ama çocuğun şevkini kırmamak için dinledim. Counter'ı biliyordum ama o bile değişmiş online bir oyun haline gelmiş. Sıkılma haddimin son damlalarında indi zaten çocuk.

Sanırım tumblr ve blogger kullandığım eski sevgilim ve tayfası tarafından sınıfa uçurulmuş. Artık buraya yazdıklarımda daha dikkatli davranacağım (ya da hiç yazmayacağım).