18 Ocak 2012 Çarşamba

Her şeyin başı hastane

Hastaneleri oldum olası sevemedim. O koku,o doktorlar. Bugünde kontrolüm vardı. 1 saat yol gittim 5 dakikalık kontrol için. Yanarım yanarım buna yanarım. 
Acil girişinden girmemi söyledi teyzem. Otobüsten indim,acil girişini arıyorum. Önce simitçiye sordum yanlış yeri gösterdi piç. Ardından fakültenin starbaks tarzındaki kafesine sorunca şurada otopark var oradan düz git bilmem ne bilmem ne dedi.. Neyse otoparkı bulursam devamı kolay dedim. Kadının dediği yere doğru bir gittim. Her yer otopark.... Nereden gideceğimi şaşırdım. Buldum ama sonunda
Kapıdan içeri girmemle o ürpertinin gelmesi bir oldu. Herkes bir yere gidiyor. Beyaz önlüklü insanlar hızlı hızlı önümden geçiyorlar.. Bende başhekimliği arıyorum o sırada. 2 kattaymış. Merdivenlerden çıkarken bir an farklı bir hisse kapıldım. "Ben doktor olmalıydım,bu merdivenleri beyaz önlüğün içinde diğer doktorlar gibi elimde sonuçlar, hızlı hızlı çıkmalıydım." O an kendimi doktor hayal ettim. "Doktor olsam cerrah olurdum herhalde. Cerrah olsam ilk eski sevgilimin beynini açar kontrol ederdim cidden orada beyin var mı diye."
düşüncelere dalarken pat beyaz önlüklü iri yarı bir adama çarptım. Radyoloji bölümü yazıyordu kartında.
Bana bu olay bir kerede adliyede olmuştu. Adliyenin merdivenlerinden çıkarken kendimi avukat olarak hayal etmiştim. Adalet yanlısı, üzerimde o giydikleri uzun siyah cübbe, elimde o dikdörtgen çantayı taşıdığımı düşünmüştüm. Sanırım üniforma cazibesi dedikleri bu olsa gerek.  
Başhekimliği buldum ardından,teyzem ilgileneceği için benimle hemen onun yanına gittim. Oda beni genel cerrah doktoruna götürdü kontrol için. O sırada hemen "Cerrah Ali Bey,hastanız var" gibi hayallere daldım. Doktorluk cool meslek anasını satıyım ya. Hekim Ali bey,genel cerrah ali bey,üroloji uzmanı ali bey. Uuuu beybi beybi ama gel gör ki bu gidişle bu Ali bey tercüman olacak ehehe.
Doktorun önceki hastasının çıkmasını bekledik bir süre. Hastanenin o iğrenç kokusu var ya hani ölsem de o hastaneye gitmesem dedirttiriyor. Zaten hastanenin acil girişini bulmakta ayrı bir dertti. İnsan acil girişini basit bir yere koyar ki acil durumlarda insanlar ölmeden yetişebilsin. Ama o acili bulana kadar hasta öteki dünyayı boylar tanrı karşısında hesap vermeye bile başlar...
Hasta çıktı ben girdim içeri. Tabi ben Doktor House kıvamında birini beklerken Doktor Necati amcayla karşılaştım orası ayrı. "Naber la cerraaaaam" diyesim geldi ama ergenliğimi kendi içimde yaşamam gerektiğini farkettim o sırada. Adam kontrol etti. 5 dakika sürmedi birde lan bunun için mi bana 45 dakikalık yol çektirdin oç diyesim geldi. Demedim,diyemedim. Aman aman bir sorun olmadığını söyledi. Sonra tekrardan 45 dakikalık yol çekerek eve döndüm. 
Yine bugün fazla beklemedim teyzem oradaydı diye,eğer olmasaydı saatlerce oturup beklerdim orada adımın okunmasını. 
Şu ülkede eğitim ve sağlık hizmeti düzelse diyorum.. Ne güzel olur aslında.

2 yorum:

  1. Bugün sınıfın ortasında waffleseverim'i herbir yerden takip edin diye bağırdım. Niyetim kötü değil benim, onlar da okusun. Onlar da eğlensin istedim :( Çok başarılısın, tebrik ederim :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Eheee çok teşekkür ederim. Çılgınsın men :D

      Sil