Her şeyini ona bağladın. Hayaliyle uyudun,yeni umutlarla uyandın.Aslında sevgilin yastığınla duvarlar olmuştur senin için. Onu istedikçe yastığına sarılır onu görmek istedikçe duvarlara bakarsın. Boş boş dalıp gidersin. Aklında sadece o vardır. Etrafında milyonlarca insan varken sen en uzaktakini seversin. İnsan işte hep ulaşamayacağını istiyor.
Sayfalarca kitap okursun,saatlerce müzik dinlersin ama aklında ne kitabın cümleleri ne müziğin sözleri vardır,sadece o olur. Belki uzağında ama o olur aklında hep. Saatlerce onunla görüntülü arama yaparsınız mesela ona sarılmak istedikçe ekrana sarılırsın. Ona dokunmak istedikçe fotoğraflarına dokunursun.
Ama ne olursa olsun gülüşü denilen bir şey var mesela. Seni ona aşık eden gülüşü. Her güldüğü anda kilometrelerce öteden kalp atışlarını hızlandıran,nefesini kesen gülüşü.O öyle gülerken onu öyle öpmek istersin ki…Yeri gelir ağlarsın. Saatlerce ağlarsın. Sadece onun yanında olmasını istersin. Onun gelip sen ağlarken seni öpmesini,her şeyin geçtiğini artık yanında olmasını söylemesini istersin ama gelmez. Gelemez. Ve sen ağlarsın durmadan,kimseye belli etmeden,gizli gizli…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder